Świat się zmienia i bardzo szybko. Nasze dzieci i wnuki będą musiały żyć w zupełnie innych warunkach. Obecne stereotypowe wychowanie i ograniczona edukacja, istniejąca obecnie, nie może dostarczyć wiedzy, która przyda im się na odnowionej Ziemi. Dlatego bezpośrednim zadaniem rodziców, opiekunów powinno być zaangażowanie się w duchowy rozwój dziecka .

Coraz więcej rodziców, opiekunów ,dziadków już wie i czuje, że ich małe dzieci i wnuki są inne.

Bardzo różnią się od dorosłych, jakimi byli w dzieciństwie. Te dzieci, jak mali mędrcy, dużo wiedzą, niektóre z nich potrafią nawet opowiadać o tym, jak żyć na Ziemi, a swoim przykładem uczą nas budowania nowych relacji opartych na miłości i zaufaniu do świata.

Są bardzo wrażliwe, nie dają się oszukać, mają dobrze rozwiniętą intuicję.

Takie dzieci nazywane są „kryształowymi dziećmi” My, dorośli, musimy pomóc tym dzieciom otworzyć się na świat, spróbować je zrozumieć.

Poziom rozwoju duchowego

Nie wszystkie rodzące się dzieci są kryształowe, co nie zmienia faktu ,iż na Ziemi w ostatnich czasach inkarnowało się dużo takich dzieci.

Wiemy, że wszystko na tym świecie jest energią, a energia człowieka jest jego wewnętrzną esencją. Można powiedzieć, że poziom rozwoju duchowego dziecka , jak każdego człowieka, reprezentuje jego energię, mierzoną w określonych jednostkach czyli częstotliwości drgań.

Niektóre dzieci przyszły na ten świat już w innych, wyższych wibracjach, które są ich cechą charakterystyczną.

Nasuwa się pytanie …

Jak można chronić ich dusze przed wpływem wrogiego im świata, aby nie zrujnować ich Boskiej iskry?

Jak sprawić, by ich duchowy rozwój się nie zatrzymał, ale by rozwijał, aby dusza wcielona w dziecko mogła wypełniać swoją misję?

Obecnie istniejący system edukacji, w którym panuje atmosfera zrównania, tłumienia wolnej woli i nie ma indywidualnego podejścia do każdego dziecka jako wyjątkowej jednostki, może stać się tragedią dla dziecka kryształowego.

Dlatego pilną potrzebą dzisiejszego społeczeństwa powinno być stworzenie zupełnie nowego systemu edukacji, który będzie oparty na zasadach poszanowania osobowości dziecka, jego wolnego wyboru, wyrażania siebie, które przyczynią się do identyfikacji jego talentu i przeznaczenie na wczesnym etapie rozwoju dziecka. To oczywiście moje zdanie , jednak na system nie można liczyć dlatego my musimy sami zadbać o to .

Uważam iż :

Powinno się stworzyć takie warunki, aby dzieci dzieliły się z innymi swoją wiedzą, wizją, rozumieniem wydarzeń wokół nich, aby bardziej otwierały się na świat.

Oczywiście wymagało by to stworzenia zupełnie innych programów szkoleniowych opartych na prawach wszechświata, w których relacja między nauczycielem a uczniem będzie budowana w oparciu o wzajemny szacunek, zaufanie, zrozumienie i miłość.

W tych programach głównymi przedmiotami powinny być te, które niosą ze sobą wiedzę, która przyczynia się do pragnienia dziecka poznania siebie i wszechświata. Tak aby dziecko mogło swobodnie i pewnie przejść przez życie, stać się osobą uczciwą, przyzwoitą, wysoce uduchowioną, szanującą opinię drugiego. By było świadome swojej odpowiedzialności nie tylko za swoje życie, swoich bliskich, ale całej planety. Takie moje marzenie jednak jak wiadomo marzenia się spełniają !

Co więcej taki system umożliwi edukowanie osoby przyszłości, która ma mocne zrozumienie, że wszystko w jego życiu zależy od niej samej, od jej umiejętności rozpoznawania siebie jako części całego Stworzenia i jednocześnie odczuwania poczucia jedności z każda osoba, którą spotyka na swojej drodze.

Czy to nie byłoby piękne ?

Jednak sami możemy nauczyć dziecko spokoju i, w miarę możliwości, zrozumienia dla wszystkich i wszystkiego, co się dzieje.

Pamiętajmy ,że od wczesnego dzieciństwa kładziony jest fundament w umyśle dziecka, który kształtuje się pod wpływem dorosłych i na tej podstawie budowane są w przyszłości pewne modele relacji międzyludzkich.

Na przykład od dzieciństwa dziecku wpaja się myśl, że trzeba być posłusznym dorosłym, że ich opinia jest zawsze prawidłowa. Z biegiem czasu na poziomie podświadomości osadza się w dziecku silne przekonanie, które domyślnie działa jak program: trzeba być posłusznym, proszę dorosłych, aby dobrze wyglądały w jego oczach.

W ten sposób stopniowo dziecko zaczyna tracić swoją szczególną wyjątkowość, indywidualność, dostosowując się do pewnych standardów sztucznie narzuconych.

Jednak z przykrością można stwierdzić ,iż najważniejsze, przestaje słyszeć wołanie swojej Duszy i zaczyna zapominać, dlaczego, w jakim celu przybył na tę Ziemię.

Na koniec powiem tak postarajmy się zostać szczęśliwymi rodzicami szczęśliwych dzieci.